Alþingi samþykkti ný hegningarlög og felldi þar með úr gildi þau ákvæði eldri hegningarlaga þar sem lögð var refsing við mökum tveggja einstaklinga af sama kyni án tillits til aldurs þeirra eða samþykkis. Ísland varð annað Norðurlanda til að afnema refsingar við mökum samkynhneigðra án tillits til aldurs þeirra eða samþykkis.

Þingsályktunartillaga samhljóða þeirri frá 1985 samþykkt nær einróma á Alþingi vorið 1992. Á grundvelli þessarar samþykktar skipaði forsætisráðherra nefnd til að kanna stöðu samkynhneigðra á Íslandisem sendi frá sér ítarlega skýrslu sem síðan myndaði grundvöll þeirrar löggjafarvinnu sem varðaði samkynhneigða á næstu árum.

Alþingi samþykkti róttækar breytingar á ákvæðum kaflans um skírlífisbrot í hegningarlögum frá 1940 og nefnist hann nú Kynferðisbrot. Samræðisaldur miðaðist þar með við 14 ár – kynmök einstaklinga, 14 ára og eldri, voru þá með öðrum orðum refsilaus ef þau voru að vilja beggja (aldursmörkin urðu 15 ár árið 2007). Enginn munur var nú lengur gerður á aðilum brots eftir kyni og öll mismunun gagnvart samkynhneigðum varðandi samræðisaldur úr sögunni

Alþingi samþykkti lög um staðfesta samvist fólks af sama kyni sem var jafngild hjónabandi gagnkynhneigðra með þeim undantekningum að ættleiðingar voru ekki heimilar né tæknifrjóvganir. Þá var einungis borgaralegum vígslumanni, en ekki kirkjulegum, heimilt að staðfesta samvist fólks af sama kyni. Ísland var fjórða landið í heiminum til að samþykkja slík lög. Íslendingar gengu þó skrefinu lengra í lagasetningu sinni en hin norrænu ríkin þrjú, Noregur, Danmörk og Svíþjóð sem áður höfðu lögleitt staðfesta samvist. Íslensku lögin fólu í sér möguleika á sameiginlegri forsjá barna aðila í staðfestri samvist sem ekki var þá að finna í lögum hinna norrænu ríkjanna.

Alþingi breytti greinum í almennum hegningarlögum, sem fjalla um mismunun vegna þjóðernis, litarháttar, kynþáttar, trúarbragða eða kynferðis, og var þá aukið við orðunum „vegna kynhneigðar”. Þar með var refsivert að neita fólki um vöru eða þjónustu vegna kynhneigðar þess eða ráðast opinberlega með háði, rógi, smánun eða ógnun á mann eða hóp manna vegna kynhneigðar hans.

2003 var samþykkt einróma á Alþingi þingsályktunartillaga um skipun nefndar sem ætlað var að kanna réttarstöðu samkynhneigðs fólks og gera tillögur um úrbætur. Nefndin starfaði í tæpt ár og sendi frá sér ítarlega skýrslu 2004 sem myndaði grundvöll að frumvarpi árið 2005.

Lögum breytt svo fjölskylduréttur yrði jafn að öllu leyti án tillits til kynhneigðar. Frumvarpið veitti samkynhneigðum sama rétt og öðrum þegnum til að skrá óvígða sambúð á Hagstofu, allan sama rétt til ættleiðinga, og lesbíum í staðfestri samvist eða óvígðri sambúð sama rétt og öðrum konum til tæknifrjóvgunar á opinberum sjúkrastofnunum.

Alþingi samþykkti breytingar á lögum um staðfesta samvist sem heimilaði prestum eða forstöðumönnum trúfélaga að staðfesta samvist tveggja af sama kyni. Sem fyrr var hægt að staðfesta samvist hjá borgaralegum vígslumanni.

Almennum hjúskaparlögum breytt þannig að aðilar hjúskapar eru ekki tilgreindir eftir kyni heldur er talað um tvo einstaklinga í stað karls og konu. Þar með voru lög um staðfesta samvist frá 1996 úr sögunni.

Frumvarp til laga um réttarstöðu einstaklinga með kynáttunarvanda varð það að lögum á Alþingi 12. júní 2012. Lögin eru þau fyrstu hér á landi sem varða réttarstöðu transfólks og kveða einkum á um úrbætur sem lúta að stjórnsýslu og málsmeðferð, tilhögun kynleiðréttinga og nafnabreytingar í þjóðskrá.

Þingsályktun um skipun nefndar um málefni hinsegin fólks var samþykkt á Alþingi 15. janúar 2014. Nefndin var skipuð 14. apríl 2014 með þátttöku hagsmunaaðila, sérfræðinga og stjórnmálaflokka. Hlutverk nefndarinnar er að gera tillögur að samþættri aðgerðaáætlun um bætta stöðu hinsegin fólks í samfélaginu.

Breytingar á hegningarlögum – 29. Janúar 2014 voru samþykktar breytingar á hegningarlögum, en það hafði meðal annars í för með sér að „kynvitund“ var bætt inn í upptalningu sem þýðir að í fyrsta skipti á Íslandi nýtur transfólk einhverskonar refsiverndar á Íslandi.